21 marca 2021
Utopimy marzannę…- czyli ostatnia odsłona zimy u pierwszaków
Miesiąc marzec kończy zimę i zwiastuje wiosnę. Jej kalendarzowy początek wyznaczono na 21 marca. Zgodnie z tradycją tego dnia we wszystkich miejscowościach zbierano się nad wodami dla pożegnania srogiej pory roku. Symbolem zimy była i do dziś jest słomiana kukła. Często ubierano ją w stare, zniszczone łachy, a głowę owijano chustą. Nadawano jej imiona: Marzanna, Marzaniok, Morena, Śmierć, Śmiercicha. Była ona też uosobieniem nie tylko zimy lecz choroby, śmierci i zła, które nękały ludzi w czasie zimowym. Kukłę najczęściej niosły dzieci lub młodzież - z głośnym śpiewem i krzykami, aby wypędzona zima już nie wróciła.
Utopimy marzannę szkaradną,
niech z nią troski zimowe przepadną.
Już zrobione wiosenne porządki,
sprzątnęliśmy wszystkie kątki.
Jeszcze chłodno, jeszcze błoto na razie,
lecz na wierzbach widziałam dziś bazie.
A wczoraj widziałam przebiśnieg,
wkrótce pierwsze rozwiną się liście.
Chodźmy, chodźmy marzannę wyrzucić!
Niech śnieg z mrozem już nie wróci.
Ewa Jagodzińska-Wiatrowska
Warto wiedzieć, że słomiana kukła to marzanna – słowo piszemy małą literą.
Imię postaci z mitologii słowiańskiej to Marzanna- dla oznaczenia osoby zapisujemy dużą literą.
Wielki słownik ortograficzny PWN
Marzan•na (imię; mit. słow.) -n•nie, -n•nę, W. -n•no
marzan•na (roślina) -rzan•nie, -rzan•nę; -rzann a. marzana
marzan•na (kukła) -rzan•nie, -rzan•nę; -rzann
Słownik języka polskiego PWN
marzanna «słomiana kukła symbolizująca zimę, obnoszona po wsi pierwszego dnia wiosny i topiona w rzece na znak końca zimy»
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
